مهر:يک منتقد تاکيد کرد بهترين راه براي ترويج فرهنگ حجاب و عفاف کار فرهنگي و هنري است و ما نه‌تنها از روش‌هاي ديگر به نتيجه مطلوب نمي‌رسيم، بلکه استفاده از آنها تنها به منزله آتو دادن به دست دشمنان است.

بحث حجاب يکي از موضوعات مهم امروز است که توجه به آن به ويژه از سوي صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران يک انتظار بديهي است. به‌ويژه که تلويزيون هنوز در ايران رسانه اول مردم تلقي مي‌شود. در اين زمينه محمد تقي فهيم منتقد سينما و تلويزيون با بيان اينکه حجاب از جمله موضوعات و مقوله‌هاي استراتژيک نظام و يک مساله شرعي است، اظهار مي‌کند: حجاب جزو اصول پوششي بومي و ايراني است و بعد از انقلاب هويت ايراني بودن و انقلاب اسلامي و بسياري مسائل در عرصه‌هاي اجتماعي با رعايت کردن آن توسط زنان ديده مي‌شد. بنابراين مخالفان نظام مساله حجاب را در سيبل حملات خود قرار داده‌اند و حجاب زدايي را به‌عنوان يکي از راهبردهاي براندازي نظام به کار مي‌گيرند.

وي مي‌افزايد: براي همين کشف حجاب در يک رسانه خارجي تبديل به موضوعي مهم مي‌شود و حتي درباره آن برنامه سازي مي‌کنند. چرا که آنها نقض اصول جمهوري اسلامي را براي خود سودمند مي‌دانند. البته جدا از مباحث سياسي و رويکردهاي مختلفي که وجود دارد،‌ اين موضوع يک بحث ديني و شرعي نيز هست.

حجاب نمايش هويت ملي به جهانيان است

فهيم با اشاره به چالش جدي که در زمينه حجاب شکل گرفته، مي‌گويد: انقلاب فضايي را شکل داد که بسياري محجبه شدند و به انقلاب پيوستند تا با اين پوشش هويت ملي خود را به رخ جهانيان بکشند. اما هرچه جلوتر آمديم در اين موضوع با مشکلاتي روبه‌رو شديم و دشمنان از رخنه‌ها و کمبودها سوءاستفاده کردند. در اين شرايط تنها با کار فرهنگي مي‌شود به وضعيت مطلوب‌تر دست يافت و از دچار شدن به وضع بدتر پيشگيري کرد.

اين منتقد تصريح مي‌کند: جز کار فرهنگي براي تبليغ، ترويج و تدوين اين نياز با ابزارهاي فرهنگي و هنري، از روش‌هاي ديگر به نتيجه مطلوب نمي‌رسيم و استفاده از روش‌هاي ديگر تنها به منزله آتو دادن به دست دشمنان است. اما بهترين ابزار فرهنگ و هنر است و به دليل مخاطبان انبوه و حضور و موجوديت جعبه جادويي در خانواده نقشي جريان‌ساز بر عهده اين رسانه است. براي همين امام(ره) گفتند تلويزيون بايد دانشگاه باشد تا شيوه‌هاي بهتر زندگي را به مردم بياموزد. گرچه در اروپا و آمريكا سينما در اولويت قرار دارد اما در کشور ما تلويزيون در راس رسانه‌هاي ديگر قرار مي‌گيرد. با اين حال اين رسانه گاهي به نقض غرض دچار مي‌شود. وي با اشاره به انتظار دو سويه از تلويزيون براي پرداخت به موضوع حجاب، ادامه مي‌دهد: نخست ساخت برنامه‌ها اهميت دارد و در مرحله دوم دست‌اندرکاران اين حوزه نيز بايد حجاب را رعايت کنند تا ما را به دوگانه زيستن و وانمود کردن معرفي نکنند. براي اين موضوع ضروري است که تلويزيون به شکل جدي‌تري به حجاب بپردازد و با افق و نگاه درازمدت و البته با کار کارشناسي عملکرد جدي‌تري در اين زمينه داشته باشد.

کاراکترهاي عقب مانده در تلويزيون چادري‌اند

فهيم در اين بخش از سخنانش به آثار نمايشي اشاره مي‌کند که به موضوع حجاب پرداخته‌اند: متاسفانه سريال‌هاي کمي در اين زمينه داشته‌ايم و کمتر حجاب به صورت جريان‌ساز مورد استفاده قرار گرفته. در اين زمينه مي‌توانم از سريال «دوران سرکشي» ساخته کمال تبريزي نام ببرم که شخصيت فعال و موثر خود را چادري قرار داده بود. اما جز موارد معدود اکثرا در استفاده از چادر اتفاق موثري رخ نداده و حتي اکثرا تاثير نامطلوب دارند. براي مثال تلويزيون همواره براي کاراکترهايي از حجاب استفاده کرده که از موقعيت اجتماعي ضعيف‌تري برخوردارند و به نوعي عقب مانده‌اند.

اين منتقد از جاي خالي حضور شخصيت‌هاي محجبه‌اي که در بخش شغلي و حرفه‌اي فعال و موثر ظاهر شده و زنان خانه‌دار تاثيرگذار و پوشش‌دهنده اتفاقات اجتماعي خوب نام برده و يادآور مي‌شود: تلويزيون کارهايي در اين زمينه داشته اما غالبا شخصيت‌هاي محجبه دچار آسيب‌هاي اجتماعي و نقايص اخلاقي بوده‌اند و دست‌اندرکاران نگاه درستي به اين پوشش ندارند. از سوي ديگر تفاوت فاحشي ميان کاراکتر نمايشي و کاراکتر بيروني بازيگران است که ضروري است درباره اين موضوع در اتاق فکر تلويزيون فکري شود و شاهد اين همه تناقض و تفاوت آشکار نباشيم.

تناقض ظاهر بازيگران دره فرهنگي ميان مردم و حجاب مي‌شود

وي در خاتمه تصريح مي‌کند: متاسفانه بازيگران با لباس بازيگري و بيرون قابل تميز نيستند و با ظاهري متفاوت در مجامع ظاهر مي‌شوند و اتفاقا مورد توجه قرار مي‌گيرند و تقدير مي‎شوند و حلوا حلوايشان مي‌کنند. با اين حال دوربين‎هاي صدا و سيما نيز در مراسم تقدير به آنها نزديک نمي‎شود و به دليل ظاهرشان ترجيحا در لانگ شات نمايش داده مي‎شوند. مردم اين همه تناقض را مي‎بينند و اين تناقض و تفاوت به يک دره بزرگ تبديل مي‎شود. جالب است بگويم در غرب در کشورهايي که دموکراسي حرف اول را مي‌زند و سکولاريسم و عريان گرايي به اوج خود رسيده‎اند، در کشوري مثل فرانسه به دانشجويان اجازه نمي‎دهند حجاب داشته باشند و دانشجويان محجبه مورد آزار و اذيت قرار مي‌گيرند اما ما در کشورمان اصول و موازيني براي بازيگران قرار نداده‌ايم. تنها راه هم کار فرهنگي است و بگير و ببند و دستگيري هيچ نتيجه‌اي در برنخواهد داشت.